ကခုန်ခြင်း

 ကခုန်ခြင်း။ ။ကခုန်ခြင်းဆိုသည်မှာ ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်

အပိုင်းများကို အချက်ကျကျ လှုပ်ရှားခြင်းဖြစ်၍ထိုသို့

လှုပ်ရှားမှုတိုင်းတွင် သဘောသရုပ်အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုး ပါရှိ

လေသည်။ကခုန်သည့်အခါ တေးသီချင်းများကိုသီဆိုပြီး

လျှင်လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ စည်းချက်လိုက်ပေးရသည်။

သို့မဟုတ် တူရိယာဂီတများ တီးမှုတ်ပေးရသည်။အချို့သော

ရှေးခေတ်အကအခုန်တို့တွင် ခေါင်းခြေထောက်၊ ကျော၊ခါး၊

လက်မောင်း၊ လက်ချောင်းစသည့် ကိုယ်အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်း

အားလုံးကိုလှုပ်ရှား၍ တပင်တပန်းလိမ်ကောက်ခုန်ပေါက်က

ကြရ၏။ အချို့သောအကများတွင်ကား ခြေလက်များကို

လှုပ် သည်ဆိုရုံမျှလှုပ်ရလေသည်။ ရှေးခေတ် ကခုန်ခြင်းတို့တွင်

ကြည့် သူနှစ်သက်မှုရရန်ထက် ကသူ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုရရန်မှာ

အဓိက အချက်ပင်ဖြစ်သည်။

တွဲဖက်၍ ကခြင်းအလေ့သည် အနောက်နိုင်ငံများတွင်

ပို၍ ခေတ်စားလာရကား ကခုန်ခြင်းသည် ဖိုမဆက်

ဆံရေးနှင့်သာ လုံးဝဆက်သွယ်နေသည်ဟု အချို့က ထင်မြင်

ကြသည်။ ထို ထင်မြင်ချက်မှားယွင်းကြောင်းကို ကမ္ဘာပေါ်ရှိ

လူမျိုးအသီးသီးတို့၏

ကခုန်မှုလေ့ထုံးစံများကို လေ့လာခြင်း

ဖြင့် သိရှိ နိုင်သည်။ အကအခုန်ဟူသရွှေတွင် ဖိုမဆက်ဆံရေး

သဘော ဖြစ်သော ကာမဂုဏ်အာရုံစိတ်လှုံ့ဆော်မှုများ

မကင်းသော်လည်း ထိုလှုံ့ဆော်မှုမှာ အကြောင်းရင်းမဟုတ်၊

အဆွယ်အပွား အခြင်း အရာတစ်ရပ်သာလျှင် ဖြစ်ချေသည်။

သာဓကပြရသော် မင်းသား မင်းသမီးနှစ်ပါးသွားအက

များတွင် ဖိုမဆက်ဆံရေး သဘောများ သက်ဝင်ပါ

ရှိသော်လည်း အဓိကအားဖြင့် ကြည့် သူကသူနှစ်ဖက်

“သောလူတို့ စိတ်ပေါ့ပါးရွှင်မြူးခြင်း အတွင်း သန္တာန်ကို

ပေါ်လွင်စေသော အမူအရာတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်သည်။

လူတိုင်းလူတိုင်းတွင်ကီးမားသောဆန္ဒနှစ်ခုရှိရာ၊ တစ် 2

ထင်ပေါ်လိုသောဆန္ဒဖြစ်၍ အခြားတစ်ခုမှာ လူအများနှင့်

ရောနှောဆက်ဆံလိုသောဆန္ဒဖြစ်သည်။ကခုန်ခြင်းသည်

လူတစ်ဦးတစ်ယောက်အား ထိုဆန္ဒကြီးနှစ်ခုစလုံးကို တစ်ပြိုင်

တည်ပြည့်ဝစေနိုင်သည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကချေ

သည်တစ်ဦးသည် ပရိသတ်ရှေ့တွင် မိမိ၏အစွမ်းကိုပြသခြင်း

ဖြင့် မိမိကိုယ်ကိုထင်ပေါ်အောင် ပြုလုပ်နိုင်သည်နည်း

တူ၊ အများနှင့် ရောနှောခြင်းဖြင့်လည်း ထင်ပေါ်မှုကို ရရှိ

နိုင်ပေသည်။တစ်ခါတစ်ရံ ကိုယ်ထီးအစွမ်းပြမှုသည်ပို၍ပေါ်လွင်တတ်လျက်၊ တစ်ခါတစ်ရံတွင်မူ အများနှင့်ရောနှော

ဆက်ဆံမှုသည် ပို၍ပေါ်လွင်တတ်လေသည်။ သို့ရာတွင်

များသောအားဖြင့် ထိုအချက်နှစ်ရပ်စလုံးပင်ကမှ ခုန်မှုတို့၌

အကျိုးဝင်လျက်ရှိသဖြင့်၊ ဆန္ဒကြီးနှစ်ခုစလုံးကို တစ်ကြိမ်

တည်းနှင့်ပင် ဖြည့်စွမ်းနိုင်သည်သာဖြစ်လေသည်။ သို့အား

လျော်စွာလူတို့၏ ဆန္ဒလိုဘပြည့်ဝမှုကို ပေးစွမ်းသော

ကခုန်ခြင်းသည် လူ့လောကတွင် ရှေးပဝေဏီခေတ်မှစ၍

ယနေ့တိုင်အောင် ခေတ်စားလျက်ရှိနေတော့သည်။

ကခုန်ခြင်းသည် မြူးတူး

ထားသည်ဟု ဆိုခဲ့သော်လည်း အချို့သော ကနုန်ခြင်းတို့သည်

ကာမဂုဏ်အာရုံစိတ်ကို သိသိသာသာ လှုံ့ဆော်ပေး၏။

ယင်းမှာငှက်များ၊ တိရစ္ဆာန်များတွင် တွေ့မြင်ကြရသည့်

အကအခုန်များကို အတုယူ ထားဟန် တူလေသည်။

သာက ပြရသော် ဩစတြေးလီးယားတိုက်နှင့် နယူဂင်းနီ ကျွန်းစပ်

ပျော်ရွှင်မှုကို အရင်းခံကြားရှိ သရက် အရက်ကြာမှကျွန်းစုများတွင် ထူး

ဆန်းဒသာ အားကိုးတုံးဆံတယ်မုန်၏၊ထိုထုံးခံမှာ မိန်၊မမျိုး

အသားများသည် လူမျိုးလယ်ကစုန်နေကြသည်ကိုစောင့်

ကြပြီးနောက်၊ မိမိကိုယtကျသူကို

ယခုံးကိုလက်နှင့်ဆို၍ အါ်ယူသွားမသာထုံးခံပင်ဖြစ်သည်

ထိုမျှမက ရင်သည် ဝါရစ္ဆာန်မ

ခြင်းပြုထာင်ကြ၏တိုက်ခန့်

မာဇာတ်ပွဲများတွင် တွေ့မြင်ကြရသည်။ တိမန္တာန်ကဲ့သို့

ကားတွင်းမျက်နှာဖုံးများကိုစွပ်လည်းဝင်၊ နိုင်ရေးရာ

နှင့်တူဇအဝင် ပြုလုပ်ထားဒသာ ကိုယ်ရွေအတုထဲသို့ဝင်

သည်။ဇင်။ပြား၏။တစ်ါထာင်စုံတိရစ္ဆာန်နှင့်

ဘူဒအဝင် ပြုလုပ်ရန် ပစ္စည်းမရှိသည့်အခါ အမှ

အရာနှင့်ပင် သင် ရဠဝန်နှင့်တူအပင်ပြုလုပ်၍ ကြ

အသးသည်။ သီရူး၊ဒများ၊ လိပ်

ကိကေအိုး saာများမှာ မြန်မာတို့

အတွက် တိရစ္ဆာန်များမှ အစိုးသည်အာများ ဖြစ်ကြ

သည်။ ကုပါ။ ဂဠုန်းသူ ကျွန်းသားများသည်။ သိဠာန်

အခုနိုးသည့် အမှားကို ကန်ဇရရှိကြ၏။ မင်

နိုင်ငံနှင့် ၁ဝ ရ ထင် နို င် ငံ များတွင် မဇင်းဦးရွာ၊

အာများကို စုစ်သက်ကြသည်။

အရှင်း အရာများသည် အဓိပ္ပာယ်နက်နဲ

ဤ ဒီအင်ပါဝင်စားဖွယ်စု အလင်းအသည်။ အပင်ရွှင်

အတွက်သာလျှင် မဟုတ်ခါ သရဒ၊ အင်း

များကို သရုပ်ဖေါ်ကေ ဇင်လမ်းဇာတ်အိမ်ဖွဲ့၍

ဆင်းကျင်း ပြဇလေ့ရှိဇလေသည်။

သာသနာရ၊အာများမှ အဆင့်ဆင့်ပြောင်၊

တွင် ပေါ်ထွန်းသော လူမျိုးဆိုရ အ

သည် အရှေ့တိုင်းများတွင်သာမက အတက်နိုင်ငံ

များ၌သည်။ တွေ့ရှိနိုင်ပေသည်။ သို့အားဖြင့် မိုဟီမီးယာ။

 ဟန်ဒဂရီ၊ အီးပီ စပိန်၊ ပိုလန်၊ အင်္ဂလန်

အနောက်နိုင်ငံများတွင် ရှေးစိုးအရာများသည် အချက်

ဒေသများတွင် ယခုတိုင် အစားလျက်ရှိကြ၏။

အနောက်နိုင်ငံများတွင် သရုပ်ပါအnာ ဖင်မှာ

လ၅ရ၁ခုနှစ်တွင်ဇပါပါင်းခဲ့သည်။သယ်--

ကွဲလည်းမှာ နပိုလီယန်

ဆင်ရှားခဲ့သည်။ ယင်တွင်

သောရက်ရှိသော

လက်ထက်တွင်မှ

အရပ်စပ်၌ ဇတ်လျက်ရှိသော အနောက်နိုင်ငံ၌

နည်းများမှာ ဒါ့၊ဘန်ဂို၊ စွမ်းပါ၊

ကျယ်မင်ဒေသော နည်းများဖြစ်ကြ၏။

နိုင်ငံခြားများမှာကဲ့သို့ပင် မြန်မာအကပညာသည်သည်

အရူးစော်သူတို့၏ သားဇရ၊ အာများမှ အပေါ်ပါလ

ဝင်မှု အုပ်ချုပ်ဖြစ်uသည်။ ယဉ်ကျေးမှုပင်ပင်

ကျပင်ပန်းလာခဲ့သည်နှင့်အမျှ၊ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမ

အနောက်ဖက်ရှိ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ယဉ်ဇကျေးမှုနှင့်အပါ

အသည်။သို့ရာတွင် မြန်မာယဉ်ကျေးမှု၏ မူရင်းအတွင်

အပြင်မှာ။ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိခဲ့ချေ။ မြန်မာ

အမညးလည်သည်။ မြန်မာပီပီပ

သည်သည်။ မြန်မာပီပီပင် တည်ရှိခဲ့ပေသည်။

၁၆ ခုနှစ်အတွင်း ထိုးခံရင့်နောင်လက်ထက်

ရခိုင်အတွင်း ဗိုလ်ဇလာ အဇာသဘုရားသက်

--

ဆက်တို့တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သောယိုးဒယား-မြန်မာစစ်ပွဲများ

အင်ယိုးဒယား ယဉ်ကျူးမှုများသည် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရာ၊ ယိုးဒယား ကခြေသည်များ

နှင့် ယိုးဒယာ။ အကပညာလည်းပါဝင်လေသည်။ ယခုခေတ်

တိုင်အောင် မြန်မာဂီတနှင့် ဇာတ်သဘင်လောကတွင်

ခေတ်စားလျက်ရှိသော ယိုးဒယားသီချင်း၊ တီးလုံး၊ တီးကွက်၊

အကစသည်တို့မှာ ယိုးဒယားလူမျိုးများ ထံမှရရှိခဲ့သည့်

ယဉ်ကျေ။ မှုအမွေအနှစ်များပင် ဖြစ်ပေသည်။