Myanmar Wiki

ဒီတော့ ကျုပ်တို့အနံ့ကို သူတို့ ဘယ်ရမှာတုံး ဗျာ။ ကိုတောင်လုံးက ကျောမှာ လွယ်ထားတဲ့ မြားကျည်တောက်ထဲက မြားတစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။မြားက သိပ်မရှည်ဘူးဗျ။ ကိုတောင်လုံးက သူ့လက်ထဲက ဒူးလေးကို လေးကြိုးတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မြားလမ်း ကြောင်းအချိုင့်လေးထဲမှာ မြားထည့်လိုက် တယ်။မြားဖုန်းတိုတိုလေးအောက်ကို မြားထိုး ထည့်လိုက်တာဗျ။ ကိုတောင်လုံးက ဂျီတစ်ကောင်ကို စိတ်တိုင်း ကျရွေးပြီး ချိန်လိုက်တယ်။ ကိုတောင်လုံးက အသက်ကို အရှည်ကြီးရှူလိုက်တဲ့ အသံကို ကျုပ်ကြားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ကြည့်နေတယ်ဗျ ကိုတောင်လုံးရဲ့ လက်ညှိုးလေးက ခလုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲလိုက်တယ်။ "ဖျပ်…ဝှီး" လေးကြိုးက ဖျက်ကနဲ ပြုတ်ထွက်သွားပြီး မြားက ဝှီးခနဲ ပျံထွက်သွားတယ်။ "အိ" ထိပြီဗျာ။ ချက်ကောင်းဗျ။ ဂျီရဲ့လက်ပြင်ကို မြားစိုက်သွားတာ။ ဒါပေမဲ့ ဂျီက လဲကျမသွား ဘူးဗျ။ သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ စွတ်ပြေးတော့ တာဗျို့။ ဟာ…တောင်ဘက်ကို လှည့်ပြီးပြေး နေတာဗျ။ ဟင်…တစ္ဆေအိုင်ဘက်ကို ပြေးတာ ဗျို့။ ကျန်တဲ့ ဂျီနှစ်ကောင်ကတော့ လန့်ပြီး ပြေးထွက်သွားတာပေါ့ဗျာ။ မြားမှန်သွားတဲ့ ဂျီကတော့ တစ္ဆေအိုင်ကြီး ဘက်ကို စွတ်ပြေးနေတော့ဗျို့။ ဟော ကို တောင်လုံးက ရှေ့ကပြေးလိုက်

ဒါဆိုလည်း မထွန်းသာရအောင်ခေါ်ဗျို့" "စိတ္ခ်ပါဆရာ ကျုပ်လူလွှတ်ခေါ်ရင် ချက်ချင်းလာပါတယ်" XXXXXXX လကွယ်နေတော့ ရောက်ပြီဗျို့။ "တာတေရေ မင်းရွာထဲလှည့်ပြီး ဆော်သြလိုက်ကွာ။ ယာထဲဆင်းတဲ့ လူတွေ ညနေသုံးချက်တီးအရောက် ရွာထဲ ပြန်ဝင်ကြရမယ်။ ညေန ငါးနာရီထိုးတာနဲ့ ရွာပြင်က လူကို အဝင်မခံတော့ဘူးလို့ပြော။ အိမ်တံခါးတွေရော ရွာတံခါးပါ ညေန ငါးနာရီ အျပီး ပိတ်ကြရမယ်။ ပြီးရင် တစ်ညလုံး အိမ်ပြင်ကို ဘယ်သူမွ မထွက်ကြစေနဲ့ကြားလား" "ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ကျုပ်အခု လူခွဲပြီး ဆော်သြလိုက်မယ်" ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျုပ်က တိုးလှတို့ လူကျော်တို့ကို ခေါ်ပြီး လူငယ်တွေ စုခိုင်းတယ်။ပြီးတော့ပြောရမဲ့ စကားတွေ သင်ပေးတယ်။ အိမ်စဉ်လှည့်ပြီး ဆော်သြခိုင်းလိုက်တယ်။ ညေန(၃)နာရီလောက်မှာပဲ ငွေတွင်းကုန်းက နတ်ဝင်သည် ဒေါ်ထွန်းကြီး ရောက်လာတယ်ဗျ။ ရွာသားတွေကလည်း ကျုပ်တို့ ဆော်သြထားတဲ့အတိုင်း ရွာထဲကို ခပ်သုတ်သုတ် ပြင်ဝင်လာကြတယ်။ ဆရာကျော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘုရားစင်မှာ ဖယောင်းတိုင်တွေထွန်းပြီး ဘုရားရှိခိုင်းတယ်ဗျ။ ညေနငါးနာရီ ထိုးတာနဲ့ ရွာတံခါးတွေ ပိတ်လိုက်ကြတယ်။ အိမ်တံခါးတွေလည်း ပိတ်လိုက်ကြတယ်။ ရွာက ခွေးတွေ ဆိုတာမ်ား ကြောက်လိုက်ကြတာ မပြောပ

အေး ဒီတော့ အောင်ချစ်က မဖဲဝါကို အမဲသားသုံးပိဿာကျွေး ရောလားကွ " ကိုမောင်ပု က သူသူငယ်ချင်းအကြောင်းကို တော်တော် သိချင်နေပုံပဲဗျ။ ကျုပ်က ဒီနေရာမှာ အလိုလိုသက်ပြင်းချလိုက် မိတယ်။ "အဲဒီမှာ ပြဿနာစတာပေါ့ဗျာ " "ဟေ ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်းကွ ။ သူ့ကို ဒီလောက် သိသိ သာသာ လုပ်ပေးထားတာပဲကွာ။ သူကတိအတိုင်းကျွေးရမှာပေါ့ကွာ " " ကိုအောင်ချစ်က ကျွေးဖို့တော့လုပ်တယ်ဗျ။ မြို့ကိုလူလွှတ်ပြီး အမဲသားဝယ်ခိုင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့အမဲသားရမလာဘူးဗျ " "ဟာ " ကိုမောင်ပုလည်းအံ့သြသွားတယ်ဗျ။ ကိုအုန်းဆိုတဲ့လူကဝင်ပြောတယ်။ " ဝယ်မရရင်လည်း တောင်းပန်ထားပြီးရတဲ့နေ့ ကျွေးရင် ရမှာပေါ့ကွာ " " အေးဗျာကိုအောင်ချစ်က အဲ့ဒီလို့မလုပ်ဘူးဗျ ။ ဖဲနှိုင်တာဟာ မဖဲဝါလုပ်ပေးတာ ဟုတ်ချင်မှလည်းဟုတ်မှာပါ တဲ့လေ ။ သူ့အစွမ်းနဲ့ သူနိုင်တာ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့လို့ ကျုပ်ကို ပြောတယ်။ပြီးတော့ ကိုအောင်ချစ်က ကျုပ်ကိုတောင် ဆူသေးတာဗျ။ မဖဲဝါကိုဒီလောက်ကြောက်နေရသေးလား ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီ ညဖဲသွားရိုက်တော့ ကိုအောင်ချစ်ရှူံးလိုက်တာမှ ပက်ပက်စက်စက်ကို ရှူံးတာဗျို့။တစ်လှည့်မှမနိုင်တာ" " ဟေ ပထမည နိုင်တာတွေ ကုန်ရောလားကွ " &q

"ကျုပ်က မျောက်သားသိပ်ကြိုက်တာဗျ ဆရာ ကြီးရဲ့၊ ဘမှေးကျွန်းမှာက မျောက်အားကြီးပေါ တာ။ ဘမှေးကျွန်းကနေ ကဝေကျွန်းဖြစ်သွား တော့ ဘယ်သူမှ မျောက်သွားပြီး မပစ်ရဲကြ တော့ဘူး။ ကျုပ်လည်း မသွားရဲပါဘူး။ ဟိုနေ့က တော့ မျောက်သားစားချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင် တော့တာနဲ့ ကျုပ် အရဲစွန့်ပြီး သွားခဲ့တာဗျ။ကျွန်း ကြီးပေါ်ကို လမုတောတွေကြားကနေ တိတ် တိတ်ကလေး တက်သွားခဲ့တာ။ မျောက်ဆိုလို့ တစ်ကောင်မှကို မတွေ့တာဗျ။ ကျုပ်လည်း တော်တော် အံ့သြသွားတယ်။ ဒီလောက်မျောက်ပေါတဲ့ ကျွန်းမှာ မျောက်တစ် ကောင်မှ မတွေ့တာကို ကျုပ်တော်တော်အံ့သြ နေတာဗျ။ ဒါနဲ့ ကျုပ် ကျွန်းပေါ်ကို တိုးတိုးသွား လိုက်တာ သစ်ပင်တွေအောက်မှာ မျောက်တွေ သွားတွေ့တယ်။ တချို့အကောင်က ထိုင်ရက်၊ တချို့အကောင်က ရပ်နေတယ်။ တချို့က မြေ ကြီးမှာ တုံးလုံး၊ တချို့အကောင်က သစ်ပင်ကြီး တွေကို ဖက်ပြီးရပ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကောင် တွေ နည်းနည်းမှ မလှုပ်ဘူးဗျ။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အနားကပ်သွားပြီး ကိုင်ကြည့် လိုက်တော့ မျောက်တွေအကုန်လုံး မာမာ တောင့်တောင့်ကြီးတွေ ဖြစ်နေတာဗျ။ကျုပ်ချက် ချင်း သဘောပေါက်သွားတယ်။ ဒါဟာ ဒီကျွန်း က ကဝေကြီးရဲ့ လက်ချက်ပဲဖြစ်မယ်လို့ တွေး မိပြီး တော်တော် ကြောက်သွားတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန